Agios Gordios
Van Kalami naar Agios Gordios
Van de wekker worden we wakker, want om 10 uur moeten we ons appartement uit en om 12 uur worden we naar Agios Gordios gebracht. Dat transport was nog even puzzelen. Ik was in de veronderstelling dat dit gistermiddag zou zijn, volgens schema dus na de laatste wandeldag. Pas toen we naar Spartylas reden kreeg ik door dat dit een dag later zou zijn. Ik heb Anna Aperghi een SMS gestuurd met de vraag of we vroeger weg zouden kunnen. Eerste vraag was 16 uur, maar Kiyoko wilde nog vroeger. 11:30 kwam Anna het beste uit dus dat hebben we gedaan. Gisteren kreeg ik netjes een SMS van haar dat Chris een half uurtje later komt. Wat een fijne reisagent is dit: flexibel, alles keurig geregeld, uiterst vriendelijk. Echt niets dan complimenten!
Na het ontbijt pakken we in en brengen de bagage naar Thomas Place waar we hebben afgesproken. Hierna blijven wij nog onder de druivenranken op ons terras zitten.
Om 11 uur lopen we naar Thomas om daar koffie en thee te drinken en al om 11:40 is Chris er en vertrekken we niet veel later.
In een uur rijden we dan de 40 km naar Agios Gordios. Even buiten Kalami zien we Monique en Marilyn op een muurtje zitten wachten, we vermoeden op de bus of zo.
Bekijk de route van Kalami naar Agios Gordios.
Wanneer we in Agios Gordios bij Dina's Paradise appartementen aankomen worden we hartelijk welkom geheten door Dina en haar man Vasilis. Zij bezitten dit complex al een jaar of 30 en zijn nu bezig om alles te renoveren. Wij krijgen een schitterend en ruim appartement (voor 3 personen hebben we besteld) met een groot dubbel bed, een ruime kamer, een mooi terras, grote woonkeuken en prachtige en ruime nieuwe badkamer. De eigengemaakte wijn staat voor ons klaar en als ik van mijn collega vertel die dit adres adviseerde moet ik voor hem ook zeker een fles wijn meenemen. Aangezien het complex op 55 m hoogte ligt hebben we een mooi uitzicht over het dorp.
Wanneer we de tassen uitgepakt hebben lopen we naar beneden om het dorp te verkennen. Het zandstrand is lang en vrij breed.
We lopen over houten plankieren naar het ene einde en bekijken de prijzen en gerechten van de diverse restaurants.
Die verschillen nogal, dus er is keus genoeg. Vervolgens lopen we naar het andere deel, zeg maar rechts van de hoofdstraat, maar treffen daar veel minder restaurants aan en lopen dan ook niet tot het einde door.
Terug naar de hoofdstraat om ook hier weer de restaurants te keuren op prijs en menukaart en op zoek naar de supermarkten. Deze 2,7 km lopen we in ruim een uur (47 m stijgen, 75 m dalen).
Bekijk de route om Agios Gordios te verkennen.
De Gee Bee's supermarkt op de hoek van de toegangsweg tot het dorp heeft naar ons idee de beste selectie van wat wij nodig hebben, althans voor nu, en dus doen we daar onze boodschappen.
Wanneer we buiten komen begint het te donderen en niet veel later regent het gedurende 10 minuten even flink door. We schuilen bij de lokale reisagent.
Daarna klimmen we de laatste 37 hoogtemeters omhoog (afstand vanaf de supermarkt is 500 m).
Bekijk de route van de supermarkt naar Dina's Paradise.
Als we terug zijn in Dina's Paradise breekt binnen een half uur de zon alweer door en het blijft lekker warm. Wel blijft het het wat half bewolkt. We gaan nog even zwemmen in het zwembad, heerlijk water! Van echt zonnen komt het niet meer, want het trekt toch weer dicht. Om kwart voor zeven valt er toch weer regen gedurende een minuut of tien en is de straat weer nat. Het blijft daarna nog wat rommelen en wat spetteren.
We lopen naar het dorp om te eten bij Taverne Sebastian. Het eten is er goed en de bediening vriendelijk Engels.
We eten gevulde calamaris en gebakken inktvis, heerlijk en inclusief voorafjes en drank voor goed € 40,- vrij normaal wat prijs betreft.
Als we teruglopen zien we in de verte over zee nog een enkele bliksemschicht. Hier klaart het op, de straat is weer droog en de vooruitzichten zijn prima.
De eerste luie dag in Agios Gordios
Het is al laat als we opstaan. Lekker lui, vakantie. Ontbijten doen we uitgebreid op ons grote terras. Het uitzicht over de baai is prachtig en de lucht is weer blauw en, hoewel er een licht witte kleur in zit, de zon schijnt volop. Ons terras ligt in de schaduw van de berg. Wij hebben de middag en avond zon. Vannacht zijn we helaas lek gestoken door de enkele muggen die ondanks het horrengaas voor de ramen toch hebben weten binnen te dringen in ons appartement.
We blijven vandaag op ons terras en lezen wat. Ik maak een 360 graden panorama vanaf ons terras en een ander 360 graden panorama bij het zwembad. Als we met Dina staan te praten en vragen naar een goed vis-restaurant zegt ze dat die hier in het dorp niet zijn. Er is althans geen verse vis te krijgen, wat ze zelf ook stom vindt. Wellicht kunnen we het bij Ortholithi aan het eind van het strand proberen. Die hebben echter alleen verse sardientjes. Anders moeten we met de auto het dorp uit. Lopen kan niet (er is slechts één toegangsweg).
Tegen twee uur wordt het echt heet (28 graden vandaag) als de zon ons terras op draait. Binnen blijft het nog lekker koel. Siësta dus.
In de loop van de middag gaan we naar het strand. Het water is fris, maar na even doorkomen toch lekker om in te zwemmen en uiteraard heel helder.
Nadat we weer opgedroogd zijn lopen we naar de supermarkt om ons eten voor vanavond te kopen. Bij terugkomst eerst nog even zwemmen, zonnen en douchen.
We eten in ons appartement. Vooraf olijven, feta, Tsaziki en Griekse salade en daarbij de door Vasilis zelf gemaakte wijn. Een heerlijk voorafje.
Het hoofdgerecht is spaghetti met feta en olijfolie en knoflook. Met een glaasje wijn erbij smaakt ons dit bijna beter dan in het restaurant. De Griekse muziek die Spotify levert is zeker net zo goed.
Als toetje staat er baklava met koffie op het programma. Van de mooie zonsondergang maak ik een time-lapse filmpje.
Wandeling rond Agios Gordios
In de ochtend willen we een stukje langs het strand lopen. Als ik met Vasilis sta te praten, die mij trots hun moestuintje laat zien, geeft hij ons het advies om over de weg heen te gaan en over het strand terug.
Zo gezegd zo gedaan, en dus lopen we naar het dorp, dan een stukje de toegangsweg omhoog tot de eerste haarspeldbocht (naar rechts) en slaan in die bocht linksaf een klein weggetje in. Dit leidt naar een aantal verspreid liggende huizen. Al snel lopen we over dit geasfalteerde weggetje door de olijfbomen door. Op een gegeven moment gaat het pad over in een gravel road en enkele meters verder staan we bij een kerkje. Precies zoals Vasilis had gezegd. Helaas is dit dicht, dus we vervolgen het pad dat hier naar beneden naar het strand gaat.
Eenmaal op het strand lopen we over het stenenstrand (waar ik een eerste 360 graden panorama maak) met af en toe een stuk zandstrand ertussen terug naar het dorp. We komen weinig mensen tegen. De rotspartijen die deels in zee liggen zijn mooi, vandaar dat ik ook hier een 360 graden panorama maak. Helaas liggen er ook enkele verroeste aangespoelde grote tonnen. Naarmate we dichter bij het dorp komen gaat het strand steeds meer over in zand, maar voordat het zover is zien we eerst nog een oud vergaan metalen schip half in het water liggen (zie het 360 graden panorama hiervan). Op een gegeven moment begint het pad dat is opgebouwd uit houten vlonders. Vanaf hier is er een enkel restaurant te vinden. Al snel zijn we bij de hoofdstraat waar ik weer een 360 graden panorama maak. Eenmaal daar voorbij liggen de tavernes direct naast elkaar en is het druk op het strand met strandstoelen (gratis voor de gasten van de restaurants) die veelal, maar niet allemaal, bezet zijn. Tussendoor is er nog genoeg ruimte om je handdoek neer te leggen (zie het 360 graden panorama). Vanaf taverne Ortholithi lopen we een pad omhoog naar ons appartement. Onderweg buigen we af naar het dorp en kopen brood in de supermarkt en gebak bij de banketbakker. De baklava en appleroll vormen samen met koffie onze lunch. Ze verkoopt ook donuts, omdat de toeristen dat willen, maar alleen het gebak maakt ze zelf. Dat blijkt heerlijk te zijn!
Na de siësta, waarin we wat lezen, lopen we naar het strand, zwemmen en zonnen wat, lopen terug naar naar het zwembad, zonnen wat, douchen en maken ons klaar om naar restaurant Ortholithi te gaan.
Daar dineren we met verse vis; het enige restaurant in Agios Gordios dat verse vis serveert volgens Dina, de eigenaresse van ons appartementencomplex. We starten met gebakken verse Ansjovis en een Griekse salade.
Het hoofdgerecht bestaat uit een Grieks genaamde vis
die Kiyoko meent te herkennen als Red Snapper. We krijgen ieder een visje van rond de 260 gram. Ze maakt er verse groenten en aardappelen bij. Het geheel smaakt heerlijk!
Wij steken schril af tegen de overige dineerders, echte toeristen, die alleen spaghetti, steak of pizza eten.
De live muziek die ze elke woensdag hier hebben, vanavond twee mannen die uitstekend zingen, maakt het geheel compleet. We mogen dan ook niet te vroeg weg van de eigenaresse en krijgen daarom nog een Ouzo aangeboden.
Vervolgens wordt er Grieks gedanst door een lokaal danspaar. Ik betwijfel of dit echt van hier is, want de Corfioten hebben ruim 300 jaar, tot 1867, onder de Venetianers geleefd.
Van zowel de zangers als van de dansers maak ik een filmpje.
Voordat we naar huis lopen bestellen we onze diners voor vrijdag en zaterdag: respectievelijk Kleftiko en verse vis. Je merkt aan de eigenaresse dat ze het leuk vindt om zo echt te koken voor mensen die daar prijs op stellen.
Bekijk de route die we rond Agios Gordios wandelen.
Muggen en roofvogels
Vannacht zijn we opnieuw lek gestoken door de muggen. Geen idee waar die krengen vandaan komen, maar vervelend zijn ze wel. Waarschijnlijk komen ze net als ons door de deur, die toch open moet als we naar het terras willen. Zelfs door de lakens heen worden we lastig gevallen. Voor komende nacht toch maar wat muggenwerend middel gebruiken dan.
Het blijkt dat ons appartement in Dina's Paradise elke dag wordt schoongemaakt, de bedden opgemaakt, vuilnis weggehaald en de benodigde spullen zoals toiletpapier e.d. worden aangevuld. Keurig hoor!
In de middag volgen we ons inmiddels vaste ritueel: strand, zon; althans dat dachten we. Er trekt een flinke wolk over. Terug naar het zwembad dan maar en aldaar toch weer zon; tijdelijk dat wel. Dan maar douchen.
Als we op het strand zitten zien we ineens twee grote roofvogels boven het dorp of het land ernaast vliegen. Het lijken Buizerds te zijn. Ze cirkelen wat rond op de thermiek en maken zich dan met een paar vleugelslagen uit de voeten. Helaas hebben we ze daarna niet meer gezien.
Vandaag eten we opnieuw in ons appartement en dus drinken we eerst wat op ons terras en knabbelen er wat bij: Tsaziki is tenslotte zo gemaakt. De zon schijn inmiddels weer volop en het is lekker warm.
Het diner is dan het restant van de spaghetti die we nog hadden liggen, nu echter met tomatensaus. Uiteraard mag een Griekse salade daarbij niet ontbreken. Simpel en voedzaam. Inmiddels is de zon toch achter de wolken schuil gegaan. Dat maakt warm eten op het terras wel zo prettig. Ook vanavond is er een mooie zonsondergang waar ik een time-lapse filmpje van maak.
Agios Gordios als vakantiedorp
Hoewel we ons gisteravond eerst hebben ingesmeerd met een muggenafweermiddel werden we vannacht toch lastig gevallen door die kleine beestjes. Ik ben dan wel niet gebeten, Kiyoko wel weer, maar ze blijven irritant rond je oren zoemen.
Vanmorgen weer een heerlijk ontbijt op het terras.
Rustig wat lezen en om half twaalf of zo wat lekkers halen bij de banketbakker in het dorp. Koffie met gebak op ons terras.
Voordat we naar het dorp lopen spreekt Dina ons aan: ze is gisteren gebeld door het reisbureau. Of we het nummer hebben zodat ze haar terug kan bellen. Dat hebben we en dus belt Dina meteen met haar eigen telefoon. Geen gezeur over belkosten of zo, gewoon klantenbinding. Anna Aperghi verteld ons dat ze een taxi voor ons heeft besteld om zondag naar het vliegveld te gaan. We zien haar man of zoon dus niet meer. Uiteraard hoeven wij die taxi niet te betalen zegt ze er nog bij. We worden altijd keurig geïnformeerd door Anna, niets dan lof!
Als we daarna nog even met Dina zitten te praten verteld ze dat Agios Gordios een echt vakantie dorp is. Het is alleen bevolkt in de zomer, zo van mei tot en met oktober. Zelf woont Dina dan in Corfu stad waar ze een winkel met dameskleding heeft die nu gerund wordt door haar dochter. Het even verderop gelegen Sinarades is in de winter uiteraard wel bewoont. Dat zijn de traditionele dorpen van Corfu eiland.
Vandaag worden onze bedden keurig verschoond. Die worden overigens elke dag netjes opgemaakt door Elena, het kamermeisje. Ook krijgen we schone handdoeken en is het vandaag tijd om het terras weer schoon te spuiten. Net als elke andere dag wordt het vuilnis weggehaald, de vloer gedweild en het toiletpapier aangevuld. Wat een kwaliteit zeg!
Helaas is het vandaag niet heel helder, waardoor de bergen in de verte wat slechter zichtbaar zijn. De enkele wolkjes verdwijnen in de middag en met 26 graden is het opnieuw prachtig weer.
Lunch bestaat uit watermeloen, onze favoriete lunch tijdens 'warme vakanties'.
Later in de middag gaan we weer naar het strand. Wat op valt is dat het zeewater extreem rustig is. Er is nauwelijks golfslag (en ook vrijwel geen
wind) en het water is fantastisch helder.
Je kunt met gemak tot de bodem kijken, ook als je tot je schouders in het water staat. Dat maakt het bekijken van de enkele kleine witte visjes een stuk makkelijker. De bodem bestaat vrijwel volledig uit zand.
Een meter of 40 uit de kust ligt er een zandbank, of wat daarvoor doorgaat. De grond loopt er zo'n 30 cm op. Niet heel veel, maar voldoende om goed over het water uit te kunnen kijken. Omdat het water zo rustig is, is voelt het water ook wat warmer aan dan de voorgaande dagen.
Even voor acht uur lopen we naar restaurant Ortholithi. Daar starten we met olijven en gebakken groenten. De eigenaresse vraagt ons wat we van de woensdagavond vonden. Ze legt ons uit dat de dansen en de muziek typisch Corfu zijn. Mijn eerdere inschatting was dus niet geheel juist. Ons hoofdgerecht is Kleftiko, een Griekse specialiteit waarbij lamsvlees met aardappelen en diverse kruiden in een papieren zak gaat; dat wordt vervolgens in aluminiumfolie gewikkeld en gedurende vier uur zachtjes in de over gegaard. Het resultaat is een heerlijk gerecht dat met een wijntje of biertje erbij uitstekend smaakt. Het vlees valt van het bot en eigenlijk zouden we dit met de vingers moeten eten. We sluiten af met een ijsje en een Koum Quat likeurtje terwijl we eerst nog wat fruit van het huis krijgen. Als we willen betalen krijgen we nog een citroenlikeurtje van de eigenaresse. Ze moet het financieel kennelijk hebben van de dagjesmensen en strandbezoekers, want vanavond zitten wij als enige te dineren. Het uitzicht op zee met de ondergaande zon is prachtig. We genieten echt.
De laatste vakantiedag
We hebben gisteravond tijdens het eten als versiering op het bord wat kleine takjes Basilicum gekregen. Dit zijn stevige takken en grote bladeren, niet zoals wij die kennen voor het eten met van de iele dunnen blaadjes en takjes. Volgens zeggen zou dit goed helpen tegen de muggen. Wij leggen de takken dan ook tussen onze hoofdkussens in en vanmorgen bleek dat we weliswaar een enkele mug hebben gehoord, maar niet zijn gestoken! Of één zo'n experiment nu meteen betekent dat dit ook waar is weet ik niet, maar het is wel fijn om eens een nacht niet gestoken te worden door de muggen.
We ontbijten weer op ons terras en zien in de verte een wolkje tussen de bergen hangen. In no time groeit dit uit tot een flinke wolk die de top van de heuvel volledig bedekt. Ook komt er wat meer wind.
Maar even afwachten of het net zo'n mooie dag wordt als gisteren.
Het blijft de hele dag een heel klein beetje heiig. De zon is echter krachtig genoeg om ook de hele dag volop te schijnen. We gaan dan ook rond het middaguur naar het strand en zijn twee uurtjes later weer terug.
In het appartement snacken we wat, praten met Dina, die de groentetuin laat zien en ons enkele citroenen geeft, zo van de boom: groot en ze ruiken super.
Vanmiddag is het dan koffer inpakken, nog even zwemmen, zonnen, douchen en avondeten.
Eten doen we bij Ortholithi: een speciale bestelling. Verse gebakken Octopus om mee te starten, met Ouzo uiteraard en als hoofdgerecht verse vis.
Dat blijkt een Tsipoura oftewel Sea Bream te zijn van 400 gram, geserveerd met aardappelen en verse groenten: wortel en courgette.
Daarnaast een groente uit eigen tuin genaamd Vlita, een kruising tussen spinazie en postelein, maar zoeter, die wordt gegeten in de zomer met citroensap en olijfolie.
We smullen ervan en nemen een ijsje toe. Tussendoor krijgen we vers fruit en achteraf een citroenlikeurtje van het huis. Wat een fantastisch restaurant!
De terugreis
Alles gepakt, op naar huis. Na het ontbijt de rest van de spullen inpakken en dan begint het lange wachten. Eest op de taxi die ons naar het vliegveld brengt. Vervolgens op het vliegtuig.
Bekijk de route van Agios Gordios naar het vliegveld.
Maar eerst moeten we inchecken, aansluiten in rij. Vlak voor balie staat een Nederlander van Corendon strikt op handbagage te controleren: 7 kilo maximum. Dat wij met zijn tweeën zijn en 4 en 9 kilo hebben boeit niet. Dus gaan mijn camera's bij Kiyoko in de tas en de waterfles in mijn hand. Nu is mijn tas 6 kilo. Uiteraard wordt na de check in weer terug gewisseld. Of hij kan niet rekenen, maar waarschijnlijker is dat hij nog nooit van 'delighting the customer' gehoord heeft.
Na de check in moeten we de koffers naar de security check brengen. Die band loopt dan achter de check in langs. Niet heel erg efficiënt.
Daarna de volgende rij voor de handbagage en persoonlijke controle. Er zijn maar twee scanners voor personen en drie voor handbagage. Uiteraard wordt mijn tas eruit gehaald en moet open.
Teveel electronica en dat terwijl de camera's en tablet er al uit waren. Het blijkt mijn waterfles te zijn. Die moet leeg, dus drink ik het ter plaatse op.
Binnen meteen naar het toilet om die fles weer te vullen (met water uiteraard). Wat een schijnveiligheid weer.
Om 3 minuten voor elf land ons vliegtuig. We zullen dus ook wel op tijd vertrekken. We hebben elk een stoel aan het gangpad.
Naast Kiyoko zit het echtpaar Dik Trom van 100+ kilo elk hetgeen het gezeur om mijn 9 kilo handbagage des te belachelijker maakt. Het wordt hoog tijd voor een totaal passagiersgewicht in plaats van dat gezeur over overbagage en handbagage gewicht.
De vlucht verloopt soepel. Klokslag 12 uur stijgen we op en we landen een half uur voor tijd om 13:40 waarna Mike ons op komt halen en naar huis rijdt.
