De Corfu Trail - deel 2
Dit is het vervolg van De Corfu Trail - deel 1.
Van Liapades naar Agios Georgios
De vierde wandeldag
De ochtend begint zoals gebruikelijk met het ontbijt om 8 uur. Dit keer wordt ik, om 7 uur, eens van de wekker wakker. Na het ontbijt wachten we nog even op onze tijdelijke wandelvrienden en vertrekken we om 9 uur.
De omschrijving van de route is echt waardeloos, want we worden verwezen naar een pad dat achter het aan het strand gelegen hotel langs zou lopen. Niets is minder waar. Je moet over het strand en aan het eind het Taverne, hotel op, langs het aldaar gelegen zwembad. De eigenaar verwijst ons echter naar het strand terug waar we over de rotsen een weg omhoog zoeken, om uiteindelijk 15 meter naast het zwembad uit te komen. Die eigenaar heeft duidelijk geen zin in al die wandelaars langs zijn zwembad!
Hiervandaan klimmen we weer sluip-door-kruip-door door de bosjes heen, soms gebukt, dan weer takken opzij duwend. We lopen dan wel lekker in de schaduw, maar zweten al snel weer flink door de stijle helling waar we tegen op moeten. Geleidelijk gaat het pad over in een beter begaanbaar en breder pad door de olijfboomgaard. De weg die we tegen komen steken we over en vervolgen onze weg onder de olijfbomen. Aan het eind is het ploeteren en zoeken naar de beste weg omhoog, want er is hier niks meer aangegeven en een pad is niet te onderscheiden. De laatste wand voor de weg is nogal hoog. Uiteindelijk lukt het ons om een doorgang te vinden. Hiervandaan lopen we een flink eind over de weg. Zigzaggen met de haarspeldbochten mee en nemen uiteindelijk weer een pad onder de olijfbomen.
Regelmatig kijken we achterom en genieten van het steeds mooier wordende uitzicht terug op het dorpje en strand van Liapades en op het iets verder gelegen Paleokastritsa.
Na zo'n anderhalf uur komen we aan in Lakones, een klein langgerekt dorpje. Als we het dorp uitlopen komen we, iets buiten het dorp, een ijsco-restaurant-bar tegen en besluiten we van het mooie uitzicht te genieten.
Vanaf het terras maak ik een 360 graden panorama.
We bestellen een echte ice-coffee, ter keuze met of zonder vanille-ijs, en drinken dit op het dakterras op, onderwijl genietend van het fantastische uitzicht.
Als we doorlopen zien we enkele honderden meters verder het Bella Vista uitkijkpunt. Dat hebben wij dus net ook al gezien!
Maar dan zonder alle toeristische winkeltjes e.d. en vervolgens ons pad langs deze weg.
Na enige tijd slaan we linksaf wederom een veld met
olijfbomen in waar we in de schaduw van deze grote bomen lopen.
Bomen die soms vreemde vormen hebben en in de bast / stam vaak gaten laten zien.
Als we daarna bij een weg komen besluiten we een omleiding te maken en lopen omlaag naar Angelokastro. Dat is een Byzantijnse ruiïne burcht die ooit gediend heeft om het eiland te verdedigen. De route omhoog lijkt moeilijk, maar is door het netjes aangelegde pad met traptreden helemaal niet lastig. Eenmaal boven hebben we opnieuw een schitterend uitzicht op de omgeving en maak ik een 360 graden panorama. Uiteraard moeten we ook weer terug en dus zweten we al snel weer flink. Het is alweer een prachtige dag, strakblauwe lucht en een graad of 24.
Bij Krini gaan we weer het bos in en dalen langzaam af naar de kust. Opeens ontvouwt zicht voor ons door een kloof een fantastisch uitzicht: onze eerste blik op Agios Georgios.
Van het stukje lopen door deze kloof heb ik een filmpje gemaakt.
We lopen over een fraai aangelegd pad onder de kliffen langs, met steeds dat mooie zicht op de baai (zie het 360 graden panorama) en het strand van onze volgende overnachtingsplek.
Het pad gaat terug over in een overgroeid gedeelte en door olijfboomgaarden (zie het 360 graden panorama) om daarna uit te komen op een gravel road. Deze brengt ons om twee uur bij een restaurant waar we besluiten om een simpele lunch te bestellen.
Het zicht op het dorp blijft mooi en het water is kristalhelder.
Ook vandaag waren, met uitzondering van het begin, de meeste stukken prima begaanbaar en dus valt het lopen ook vandaag reuze mee.
De natuur is magnifiek en de vele hagedissen, inclusief een grotere groene van zo'n 25 cm, ritselen voor je voeten weg tussen het gras.
Na de lunch lopen we de laatste 2,5 km langs het strand naar ons hotel dat midden in het dorp aan het strand ligt: Belle Helene.
Hier nemen we afscheid van onze wandelmaatjes die zelf een slaapplek zoeken en checken in.
We kleden ons om en gaan in badkleding naar het strand. Het zeewater is koud, maar we moeten even zwemmen. Dat is echt maar heel even.
Ik schat het water een graad of 17, 18, te fris om lekker van te kunnen genieten, hoe gezond het dan ook is.
Terug naar het hotel en het zwembad in. Dit ligt de hele dag in de zon en het water is dan ook warmer dan het bad dat we gisteren hadden.
Heerlijk even zwemmen, ontspannen en dan nog wat zonnen: vakantie vieren dus.
Wel staat er veel wind.
Zo erg dat de parasols uit hun voet waaien en in het zwembad belanden. Die worden daarna dan ook allemaal dichtgeklapt.
De douche in ons hotel heeft zowaar eengreepsmengkranen, een punt om de douchekop op te hangen en een half ronde douchecabine. Ook daar genieten we dus weer van.
Feit: 15,8 km in 4:50 min lopen, 703 m stijgen en 721 m dalen, hoogste punt 316 m.
Het avondeten doen we in ons hotel, lekker makkelijk, een buffet voor € 10,- per persoon en daarmee goedkoop te noemen.
Het hotel zit vol met Duits sprekende toeristen. Het eten is er ook naar, weliswaar met een Griekse twist, maar wel westers qua smaak. Dat valt ons dan ook erg tegen.
Het valt ons op dat het eten in de toeristische gebieden duurder is dan in de lokale dorpjes.
Om een idee te geven: een Griekse salade kost vaak € 6,- lokaal en € 7,- in de toeristen gebieden.
Coca Cola prijzen (flesje 250 ml) liggen tussen de € 1,50 en € 2,50. Lokaal Ionian bier € 3,-, maar dat is voor een flesje van 0,33 liter in de toeristen gebieden tegen een fles van 0,5 liter in de meer lokale tavernes.
Na afloop is de supermarkt wederom ons doel: ijs.
Bekijk de route van Liapades naar Agios Georgios.
Van Spartylas naar Agios Spyridon
De vijfde wandeldag
Het goede ontbijtbuffet is vanaf half acht. Om haf negen zitten we dan ook klaar om opgepikt te worden door Chris die ons in drie kwartier de 24 km naar Spartylas rijdt.
Daar begint om kwart over negen onze lange dagtocht over de hoogste berg naar de noordkant van Corfu.
Bekijk de auto route van Agios Georgios naar Spartylas.
We beginnen direct te stijgen en in no time zweten we dan ook weer flink. Na enkele kilometers komen we een lokale wandelaar tegen die vanmorgen vroeg al vanaf zeeniveau bij de Ipsous baai begonnen is en nu weer terug vanaf de top naar beneden loopt. Hij blijkt een soort van vrijwilliger te zijn die het pad vrij houdt voor ons eenmalige wandelaars. Het paadje naar de Taxiarchis kapel laten we voor wat het is en lopen verder omhoog door struikgewas, soms onder bomen door, maar meestal in de volle zon. Het uitzicht op de Ipsous baai is fantastisch en, omdat het nog vroeg is en de zon in onze rug staat, prachtig om te zien. Vandaar dat ik hier twee keer een 360 graden panorama maak.
Op een gegeven moment lopen we door een bos omhoog. Kiyoko doet dit mooie zachte pad denken aan de Japanse bossen en haar vroegere schoolexcursies. Het laatste stuk van de tocht omhoog gaat door een terrein met rotsen, enkele boompjes en enorm veel wilde bloemen. Het is een prachtig schouwspel. Het heeft slechts een groot nadeel: er zouden hier vrij loslopende runderen zijn. De dieren zien wij niet, maar wel de restanten: koeienvlaaien zover je kijkt. Gevolg is dat we worden omgeven door miljoenen vliegen die opdwarrelen zodra je om of over zo'n ding heen stapt. Vervolgens blijven die beestjes rond je hoofd zoemen: lastig! Met name het laatste gedeelte, waar we zelf een uitweg omhoog naar de asfaltweg moeten zoeken (er is hier geen pad meer aangegeven) zorgt er voor dat we de poep niet meer kunnen ontwijken. De dierenpaadjes die er zijn, zijn te smal en de bosjes te stekelig om een ander paadje te vinden. Als we dan (conform schema) na twee uur en 15 minuten eenmaal op de weg staan, stampen we onze schoenen schoon en volgen de weg omhoog.
Al na 15 minuten (i.p.v. de aangegeven 30) staan we op de top van de Pantokrator, de hoogste berg van Corfu.
De GPS geeft 891 m aan, de hoogtemeter 900 m, de kaart zegt 903 m en andere bronnen vermelden 911 of 914 m.
Deze top wordt bevolkt door een woud van antennes wat het uitzicht er niet mooier op maakt.
Toch maak ik hier een 360 graden panorama.
We lopen het op de top gelegen klooster in en
bewonderen de mooie alfresco's op de muren en het plafond.
Drinken een kleine ice-coffee voor € 3,25 per stuk en lopen dezelfde asfaltweg weer naar beneden waar we rechtsaf een gravel road inslaan.
Ik maak hier een 360 graden panorama.
Deze volgen we een flink stukje, iets te ver zelfs, waardoor we weer een klein stukje omhoog terug moeten om de afslag naar het pad door het veld terug te vinden.
Ook hier maak ik weer een 360 graden panorama.
We zien hier nu ook het markeringsteken van de route: niet goed opgelet dus. We kriskrassen door het veld met ruim één meter hoge varens en manshoog gras.
Het pad is slecht te zien en we zijn dan ook weer blij met onze op de kaart van de GPS aangegeven route. Desondanks lopen we soms net een klein stukje verkeerd.
Geleidelijk aan wordt het pad wat beter zichtbaar. Pas na een uur en drie kwartier lopen we vermoeid Perithia in en ploffen neer op het eerste de beste taverne terras.
Perithia is het oudste dorp van Corfu dat nog altijd bewoont is. De in de routebeschrijving (die vandaag overigens vrij goed klopt) aangegeven 30-40 minuten is dus echt fout.
In dit taverne aan het pleintje van Perithia (zie het 360 graden panorama), waaraan meerdere tavernes liggen, genieten we van een fles koud water en een Griekse salade. Dat geeft vocht en een gevuld gevoel. Die salade kost overigens slechts € 4,50 per stuk. Bizar goedkoop, en dat in zo'n afgelegen plaats!
Om drie uur, na 45 minuten rusten, vertrekken we weer over een gravel road en lopen op een gegeven moment een bos in.
Het pad wordt steeds smaller en is soms maar net te herkennen. Naarmate we lager komen lopen we weer door olijfboomgaarden en dan weer door het open veld.
Als we zo door deze bossen lopen horen we continue gezoem ons heen van de enorme aantallen insecten die hier leven, maar waar we totaal geen last van hebben.
Op een gegeven moment lopen we een mooi bos in en over een zacht pad.
Overal om ons heen zien we weer de korstmossen in deze gezonde natuur en ineens valt ons een zoogdier op dat nog het meeste weg heeft van een kruising tussen een klein hondje en een bergmarmot.
Geen idee wat het is met de lichtbruine, bijna beige zachte vacht en wat spitse, maar toch ook ronde, snuit en bruine pootjes.
We kunnen het diertje van een 40 a 50 cm een tijdje volgen totdat het tussen de bomen verdwijnt. Net te weinig tijd om de camera te pakken en een foto te maken.
Na afloop zoek ik op internet en het zou best eens een Hermelijn (Stoat in het Engels) of een Pine Marter kunnen zijn.
Na een uur en 20 minuten zijn we in Krinias, sneller dan in de route aangegeven staat dus.
Nu lopen we het bos uit en komen weer in de bewoonde wereld uit en lopen over asfalt naar Almiros beach, waar we een uur later aan de kust staan en ik een 360 graden panorama maak.
Hiervandaan kijken we nog een keer terug naar Pantokrator dat nu niet meer de hoogste top lijkt tussen de dichterbij gelegen andere toppen.
Vlak aan de overkant van het water zien we Albanië liggen. Nog een half uurtje en we zouden moeten finishen, maar dat valt tegen.
Het kustpad door het op de noordelijkste punt van Corfu gelegen natuurgebied is lastig begaanbaar. De rotsen die voor de kust in zee liggen steken hier door de aarde omhoog en zien er venijnig scherp uit.
Oppassen dat we niet vallen dus. Het noordelijkste punt wordt gemarkeerd door een kleine vuurtoren, waar ik een 360 graden panorama maak, en alleen het laatste stukje gaat weer over een verharde weg.
We zien in dit gebied diverse keren een bruine 'slow worm', groene hagedissen en kleine salamandertjes tussen het groen wegschieten.
Pas na een uur en 15 minuten komen we om 18:35 uur aan bij het einde van de Corfu trail.
Hier staat een kerkje, dat gesloten is, niet eens een teken dat we de route volbracht hebben, en een taverne dat heerlijke milkshakes maakt.
Hij herkent de wandelaars die hier allemaal wat komen drinken of eten.
Het was een mooie, maar lange, vermoeiende dag met temperaturen van rond de 26 graden (30 in de zon) en een strak blauwe lucht. De waard belt voor ons op verzoek een taxi die ons in een kleine 20 minuten de ongeveer 15 km naar Kalami rijdt. Het is een vrolijke chauffeur die goed Engels spreekt en onderwijl telefoneert en op zijn Samsung tablet de volgende ritafspraken binnen krijgt. Hij is trots op zijn (volgens hem) 16 jaar oude Mercedes die al 1,5 milj. km gereden heeft en er nog als nieuw uitziet.
Feit: 25,6 km in 7:45 uur lopen, 770 m stijgen, 1149 m dalen
We worden afgezet bij Thomas Place taverne die Anna van Sunshine Travel belt die ons naar het iets verderop gelegen appartement brengt waar onze bagage al binnen staat. Netjes geregeld hoor!
Eten doen we, na de verfrissende douche, bij Thomas Place waar ik aan het strand een 360 graden panorama maak. De vis smaakt uitstekend, is fantastisch klaar gemaakt, maar de hoeveelheid groenten en aardappeltjes valt vies tegen.
Bizar weinig, hetgeen doet denken aan een Nederlands sterrenrestaurant. De prijzen zijn er ook naar hier in Kalami. De Griekse salade kost hier € 7,90!
We zijn moe, hebben pijn in onze voeten, weten nog niet wat we morgen gaan doen en vallen al snel in slaap.
Bekijk de route van Spartylas naar Agios Spyridon.
Bekijk de auto route van Agios Spyridon naar Kalami.
Kalami
Het is pas negen uur als we op staan na heerlijk geslapen te hebben in een eindelijk niet te hard bed (zoals alle voorgaande nachten).
Het ontbijt in het restaurant van € 4,90 zonder drinken is ons te duur en dus lopen we van ons appartement eerst naar de supermarkt om brood te kopen. Eenmaal terug ontbijten we.
Na het ontbijt lopen we een rondje door het dorpje, eigenlijk één straat. Ons appartement ligt aan het strand en is zelfs alleen via die kant bereikbaar.
Aan de andere kant van het appartement staat de boom met citroenen pal voor ons balkonnetje.
Na anderhalve kilometer zijn weer weer terug, besluiten vandaag niets meer te ondernemen en laten dus de laatste wandeldag voor wat het is.
Onderweg heb ik een hoedje gekocht, want gisteren is toch mijn hoofdhuid (door mijn haar heen!) licht verbrand.
We hebben net in de andere twee restaurants de menukaart bekeken en die zijn vergelijkbaar, de een iets duurder, de ander iets voordeliger. Die laatste wordt onze keus dus voor vanavond: het witte huis waar vroeger schrijver Lawrence Durrell heeft gewoond en waar in het verleden een aantal speelfilms waaronder een James Bond scène (uit For Your Eyes Only uit 1981) zijn opgenomen. Er zitten hier sowieso erg veel Engelsen.
De ontvangst met de mobiele telefoon is hier in Kalami extreem slecht. Iets de weg omhoog, het dorp uit, of de andere kant voorbij het witte huis, is dat iets beter. Het signaal wordt tegen gehouden door de bergen. Gevolg is dat we het signaal van Eagle mobile uit Albanië krijgen opgedrongen dat zo over het water makkelijk bij ons aankomt. Omdat Albanië echter geen EU lid is gelden daarvoor de extreem hoge wereld tarieven. Dan maar "geen service" in het display laten staan.
k werk dit dagboek bij en we genieten van onze rust. Het is vandaag een beetje bewolkt, maar de zon is noch steeds krachtig. Iets na twee uur is het siësta (voor ons) en aan het eind van middag gaan we nog even naar het stenen-strand om te genieten van de zon. Tegen zes uur neemt de bewolking toe en verdwijnt de zon. Douchen dan maar. Met 26 graden was het een prima vakantiedag.
Het diner bij het White House restaurant valt tegen. De bediening is prettig, de entree's zijn goed, maar de hoofdschotel is zozo, althans voor ons. De mixed fish bevat mosselen, pijlinktvisjes, sardientjes en een andere kleine vissoort, maar wij hadden eigenlijk wat moten vis verwacht. Niet gevraagd en dus een andere verwachting. Dat is alles. Echter: er wordt totaal geen groente of frites bijgeleverd: slecht dus. We bestellen daarom nog maar een Griekse salade voor € 6,90. Deze bevat erg veel ui, weinig tomaat, kleine stukjes komkommer, is niet heel groot, er zitten 4 olijven in en bijna geen feta-kaas: waardeloos dus. Voor € 53,80 wordt de creditcard aangeslagen. Een fooi blijft dan ook uit.
Als we de straat terug naar ons appartement doorlopen en een ijsje uitzoeken bij de supermarkt worden we gedag gezegd door..... Monique en Marilyn. Zij zijn zojuist gearriveerd na vandaag eerst met de taxi naar Spartylas geweest te zijn, daarna omlaag naar baai gelopen en vervolgens met de taxi naar hier gereden te zijn. Zometeen maar even samen koffie drinken. Ze hadden leuke ervaringen in de kleine dorpjes gisteren bij de lokale Grieken.
Nadat ook zij gegeten hebben drinken we samen voor ons appartement thee en een likeurtje dat ze meegenomen hebben uit Sokraki.
Die avond is het nog raar weer, soms waait het ineens hard en een enkele keer vallen er zelfs een paar spetters. Het zal in de buurt wel ergens onweren.
Bekijk de route die we door Kalami lopen.
